Willem Vissers: "Ja, mededogen, zelfs met zo'n Spaanse macho"

"Een foute kus van voorzitter Luis Rubiales, een ongewenste kus, een kus uit enthousiasme", schrijft Vissers in zijn column in De Volkskrant . "Voor mijn part een kus die staat voor het machismo waarvan Spanje zich wil verlossen. Een kus die symbool is geworden van mannelijk seksisme jegens de vrouw. Maar toch: een kus. Niet meer, niet minder." "Nee, ik zal de kus niet goedpraten, maar heb alleen moeite met de felheid in een nieuw tijdperk waarin mededogen een begrip is uit een ver verleden", vervolgt de journalist. "Ja, mededogen, zelfs met zo’n Spaanse macho, die en passant het hele feest verpestte. Om een kus. Kom op zeg. "Ik heb deze week tig keer de beelden bekeken van de huldiging", vervolgt Vissers. "Kijk eens naar de lichaamstaal op dat podium, naar de diverse omhelzingen van Rubiales met de kampioenen. Mijn vrouw erbij geroepen. Hoe zij dat zag met haar assertiviteit. Toch even checken of ik helemaal gek was geworden. Ja, hij omhelsde de speelsters, maar zij omhelsden hem ook, voluit, zoals je iemand tegen je aandrukt die je best mag." "Al is zijn reputatie dan bedenkelijk, Rubiales kan geen alomgehaat persoon zijn geweest. Anders hadden ze hem op afstand gehouden. Lichaamstaal is veel belangrijker dan woorden of later opgestelde verklaringen op papier, nadat de stemming is gekweekt. Wat dus niets zegt over die kus, want die was fout", aldus Vissers.