Weerden: "Sommige jongens wilden mij niet in het team hebben"

"Als jong meisje voetbalde ik vooral op school in de pauzes", vertelt Weerden aan het KNVB Magazine. "Voordat ik op voetbal mocht, hebben mijn ouders eerst allerlei andere sporten voor me geprobeerd. Handbal en ballet was echt niks voor me. Toen ik zeven jaar was, mocht ik eindelijk écht op voetbal. Bij Buitenboys."

"Bij de meisjeselftallen ging het Weerden te gemakkelijk af. "Ik wilde echt bij de jongens spelen", gaat Weerden verder. "Mijn ouders en vooral mijn moeder hebben hemel en aarde moeten bewegen om het voor elkaar te krijgen. Na veel discussies met het clubbestuur mocht ik uiteindelijk bij een laag jongensteam instromen. Vanaf daar heb ik mezelf hogerop gebracht. Door dubbele wedstrijden te spelen op één dag."

Ook bij de jongens was Ashleigh veruit de beste. “De coaches van andere teams zeiden steeds vaker dat ik toch echt te goed was voor het niveau. Ik heb toen een moeilijke tijd gehad. Ik was het enige meisje in een selectie met allemaal jongen en werd nooit echt geaccepteerd. Er werd achter mijn rug om gepraat en sommige jongens wilden mij niet in het team hebben."

"Gelukkig zag de coach het wel in mij zitten en hij liet me altijd spelen", vervolgt Weerden. "Rond mijn dertiende zei mijn moeder 'stop er toch mee'. Maar dan zouden die jongens hun doel bereiken en dus heb ik mij niet gewonnen gegeven. Op mijn vijftiende werd ik benaderd door trainer Maria van Kortenhof van het CTO Amsterdam. Daar heb ik drie jaar gevoetbald en de meeste en grootste stappen gemaakt."

"Vanaf Oranje onder-16 heb ik het hele jeugdtraject doorlopen naar het Nederlands Vrouwenelftal. Van onze lichting op het CTO Amsterdam zijn heel veel meiden inmiddels doorgebroken in de Eredivisie en bij clubs in het buitenland. Het is best tof om te zien dat het zo'n goede selectie was. Het was een goede tijd", besluit de voetbalster.