Weerden knokte zich terug na blessure: "Kunt me niet blijer maken"
Op 17 februari van dit jaar zag Ashleigh Weerden het seizoen aan zich voorbij flitsen. De wingback van Ajax viel in de bekerwedstrijd tegen FC Eindhoven uit met een blessure, maar knokte zich terug en won maandag haar eerste bekerfinale ooit.
Een beloning, zo klinkt het tevreden uit de mond van Weerden, even nadat ze met Ajax Fortuna Sittard had verslagen. "Dit voelt super fijn. Dit is waar we naartoe werkten. We hebben hard getraind. Samen met de fysio's heb ik echt keihard getraind. Het doel was om op zijn minst fit te zijn voor de bekerfinale. Dat is gelukt, ik heb 'm zelfs mogen spelen, dus voor mij is het seizoen geslaagd", zegt de 24-jarige verdedigster tegenover Vrouwenvoetbalnieuws.nl.
We gaan terug naar 17 februari van dit jaar, op het veld van FC Eindhoven. "Toen ging het mis. Ik denk dat ik me een beetje verstapte, kwam niet lekker terecht en toen zat er een scheurtje in mijn meniscus. Ik dacht wel: 'daar gaat mijn seizoen'. We waren op dat moment ook net door in de Champions League, door naar de kwartfinale. Ik wist dat ik die zou missen. Dat was voor mij wel echt een moment waarop ik dacht: 'oké, dit moet ik echt even slikken'. Dat was wel echt een flinke klap. Maar uiteindelijk hebben we een mooi plan neergezet, ben ik daar vol voor gegaan."
Alleen revalideren
Ajax kende, op dat moment, een redelijk fitte selectie, waardoor Weerden een groot deel van haar revalidatie alleen moest afwerken. "Samen met de fysio. Ik ben wel echt een persoon die houdt van gezelschap, dus ik vond het heel moeilijk om alleen te zijn. Gelukkig heeft de fysio mij er heel erg doorheen getrokken. Dat doet mentaal zeker met je. In het begin was het moeilijk, toen dacht ik: 'ik weet niet...'. Ik vind het heel moeilijk om dingen echt uit mezelf te halen, ik moet vaak een schop onder mijn kont krijgen."
Ze vertelt verder: "Dit was echt iets waarvan ik dacht: 'dit moet ik echt zelf doen'. Dat was in het begin wel heel moeilijk. Maar op het moment dat die knop om was, toen wilde ik zo snel mogelijk terug zijn. Zo snel dat zelfs de fysio's met af en toe even moesten remmen van 'oké, je gaat de goede kant op, maar rustig aan'."
"Je kunt me bijna niet blijer maken"
Op 9 mei volgde de rentree van Weerden, nota bene weer op het veld van FC Eindhoven. "Toen ik dat voor het eerst hoorde, dacht ik wel van 'hmm, ik weet niet of ik die wil spelen'. Ik vond het wel spannend. Ik heb daar geen leuke ervaring gehad, dus om daar dan weer terug te komen. Met precies hetzelfde team, precies hetzelfde veld. Maar uiteindelijk heeft de fysio me ook daar weer doorheen getrokken. Die zeiden ook: 'je bent gewoon fit, we hebben er alles aan gedaan, dus dit moet goed komen'. Uiteindelijk heb ik gespeeld."
Twaalf dagen later mocht de vleugelverdedigster de Dennenappel omhoog houden. "En dan hier staan, met de KNVB Beker op zak... Je kunt me bijna niet blijer maken. Dit is echt een mooie bonus. Ik heb 'm nog nooit gewonnen. Hij smaakt extra lekker. Ik heb de badjas gelijk aan mijn moeder gegeven, die wilde 'm zo graag", glundert Weerden.