Verdoes blikt terug: "Een uitdaging, ineens had ADO een vrouwenteam"

"De ongeschreven regel was destijds dat meisjes niet mochten meedoen bij de voetbalclub, er was geen meisjesteam, dus het bleef bij kijken en op straat voetballen", blikt Verdoes in Opzij terug op haar jeugd. "Ik was op zoek naar vrouwelijke rolmodellen, maar die had je in die tijd niet. Ik had wel favoriete spelers: Marco van Basten, Johnny van ’t Schip en Simon Tahamata. Die laatste kwam ik onlangs nog tegen bij Ajax. Wel leuk, dan sta je met je jeugdidool te praten."

Op haar achttiende maakte Verdoes de overstap naar Ter Leede, waar ze speelde met onder andere Sarina Wiegman, Daphne Koster en Jeanet van der Laan. Daarna vertrok ze naar Amerika. "Ik was 22 en werd gevraagd door een universiteit in New England, vlakbij Boston, om daar te komen voetballen op basis van een full scolarship. Ik stond ook op het punt om geselecteerd te worden voor Oranje."

"Mijn grote droom was altijd Oranje, maar ik wilde ook de wereld ontdekken, mezelf ontwikkelen en Katwijk verlaten. Destijds kreeg je ook bij Oranje alleen de kilometers vergoed en moest je minder gaan werken om te knokken voor een basisplaats", geeft Verdoes aan. "Natuurlijk was ik erg vereerd en niet vies van hard werken, maar na veel wikken en wegen koos ik voor Amerika. Een keuze waar ik tot op de dag van vandaag geen spijt van heb gehad."

Na vier jaar keerde ze terug in Nederland. Op haar oude niveau keerde ze niet meer terug door blessures. Uiteindelijk ging ze in 2007 aan de slag in het Nederlandse vrouwenvoetbal. Verdoes was zes jaar manager bij ADO Den Haag: "Het was een uitdaging, ineens had ADO een vrouwenteam. Dat was natuurlijk fantastisch maar je moest intern soms echt door barrières heen breken. De organisatie, die veelal uit mannen bestond, moest wennen aan de vrouwentak die ook een plek moest gaan krijgen", blikt ze terug.