Van de Westeringh leert tijdens revalidatie: "Droom is niet voorbij"

Kirsten van de Westeringh in het shirt van ADO Den Haag
Kirsten van de Westeringh in het shirt van ADO Den Haag Foto: © Orange Pictures

Op 6 mei 2022 sloeg na slechts enkele minuten spelen het noodlot toe voor Kirsten van de Westeringh. De speelster van ADO Den Haag scheurde in de wedstrijd tegen FC Twente haar kruisband. Inmiddels is de jeugdinternational volop aan het revalideren en gaat het elke dag een beetje beter.

Deze maand zette Van de Westeringh de volgende stap in haar revalidatie: de eerste stappen op het veld. “Daar kijk je echt heel erg lang naar uit. Vanaf het moment dat je je kruisband scheurt, is het natuurlijk een hele lange fase. Je wordt geopereerd, je moet opnieuw leren lopen, dan kijk je daar echt naar uit. Ik wilde weer gewoon kunnen rennen, mijn energie kwijt kunnen. Als dan zo’n moment komt, dat is dan wel een heel bijzonder moment.”

De eerste stappen op het veld leverden haar hetzelfde gevoel op als toen ze voor het eerst weer op de loopband stond. “Toen kwam ik thuis en zei ik: het voelt eigenlijk alsof je een doelpunt scoort. Zolang leef je naar dat moment toe, zolang kijk je er naar uit. Maar op het veld, met je voetbalschoenen aan, dat voelde eigenlijk nog lekkerder. Gewoon weer buiten, binnen heb je het op een gegeven moment ook wel gezien. Het gaat nu gelukkig echt de goede kant op. Ik ben daar heel blij mee”, zegt ze vrolijk.

“Ik sloeg keihard op het veld”

De beelden van het moment eind vorig seizoen heeft ze nog niet teruggekeken. “Daar ben ik nog niet klaar voor. Misschien dat ik dat doe als ik eindelijk terug ben, maar voor nu nog niet”, vertelt Van de Westeringh in een interview met deze site. Wel weet ze nog precies hoe het ging: “Het was mijn eerste balcontact tegen FC Twente. Voor mijn gevoel kreeg ik een duwtje in mijn rug en bleef mijn schoen staan. Ik bleef hangen en mijn been ging naar links. Ik greep wel meteen naar mijn knie.”

Het gebeurde langs de zijlijn. “Ik weet altijd in de wedstrijd waar mijn ouders en mijn vriend zitten. Mijn oma was mee. Ik lag op het veld, ik greep naar mijn knie en ik keek echt precies naar ze. Ik keek eigenlijk recht door ze heen, zeiden ze. ‘Dat gaan we nooit meer vergeten, die blik’”, blikt de speelster van de club uit Den Haag terug. Ze had op dat moment nog geen pijn. “Toen zei ik ‘laat het me nog even proberen’. Dus ik ging langs het veld joggen en dat ging wel. Wat blijkt: als je je kruisband scheurt, kun je wel rechtdoor lopen, maar niet wenden en keren. Ik had alleen rechtdoor gelopen, dus ik ben uiteindelijk weer het veld in gegaan.”

“Dan besef je: ik kan een lange periode niet meer voetballen”
Kirsten van de Westeringh

Na enkele minuten moest Van de Westeringh een draaiende beweging maken en toen zakte ze helemaal door haar knie. “Ik sloeg keihard op het veld, iedereen kwam om me heen staan. Ik zag zelfs speelsters van FC Twente met tranen. Ik was alleen maar aan het schreeuwen ‘waarom ik, waarom nu?’ Waarom nu omdat ik zo lekker in de flow zat. Ik voelde me echt heel goed op dat moment.”

Na dat moment wist de middenveldster het zeker: ze had haar kruisband gescheurd. “Toen kwam de arts, die deed wat testjes en zei: ‘Vijf procent kans dat het niet zo is, maar 95% kans dat het wel zo is’. Toen ik naar huis ging, dat was echt een rit… Dat vergeet ik ook nooit meer. Dat je met je ouders en je vriend in de auto naar huis zit, dat is niet te beschrijven. Je komt thuis en dan besef je: ik kan een lange periode niet meer voetballen. Dat is zo bizar.”

Mooie momenten in Zeist

Er wacht Van de Westeringh een lange periode van revalidatie. Een groot deel daarvan werkt ze af op de KNVB Campus in Zeist. “Ik ben ADO Den Haag daar heel dankbaar voor, dat ze mij die kans geven. Ik ben daar echt in hele goede handen, met fysio’s van het A-team van de mannen en van de vrouwen”, vertelt ze. Vier à vijf dagen in de week werkt ze in Zeist aan haar herstel. “Ik ben daar met een groep van zes à zeven spelers. Uit de Eredivisie voor mannen, maar ook speelsters. Zo werkte bijvoorbeeld Sisca Folkertsma daar ook aan haar herstel.”

Van de Westeringh vervolgt: “Je bent eigenlijk altijd met elkaar, dat werkt echt heel motiverend. Ik ga nu weer het veld op en dan sta ik daar met drie spelers uit de Eredivisie. Je gaat echt mee in dat niveau. Alles wordt gemeten, je hebt een GPS-tracker om, een hartslagband waarmee ze alles iedere dag meten. Dat is echt super professioneel. Uiteindelijk als ik straks weer met het team gedeeltes mee mag doen, ga ik zeker weer naar ADO. Daar kijk ik erg naar uit”, geeft de middenveldster aan.

Het fijne aan het revalideren in Zeist? Iedereen begrijpt je, zegt Van de Westeringh. “Het mooie is ook: iedereen is op een ander moment in de revalidatie. Iedereen kan je ook helpen, want die weten precies hoe jij je hebt gevoeld. Je helpt elkaar, dat is fijn. Het is ook lachen, we hebben dan keiharde muziek aan in de gym.”

“De echte klap komt pas een paar weken na de operatie”
Kirsten van de Westeringh

De nieuwe fase in de revalidatie zorgt ervoor dat Van de Westeringh, 21 jaar oud, gelukkiger is. “Het is wel echt een moeilijke tijd geweest, vooral de eerste maanden. Dan heb je ook nog echt die klap die je nog moet verwerken. Ik moet zeggen toen het gebeurde, heb ik echt heel snel die knop omgezet. Dan leef je eigenlijk in een soort van tunnel. Dat je denkt: knop om, ik ga ervoor. Eigenlijk komt die echte klap pas echt een paar weken na de operatie. Dan lig je met zoveel pijn in je bed, ik had dat echt nog nooit meegemaakt.”

“De eerste weken zijn echt heel heftig, alsof er messen in je knie worden gestoken. Je kan niet lopen, alles doet pijn… In dat opzicht voel je je echt niet fijn, je zit niet lekker in je vel. Naarmate ik meer kon en ik elke week stappen maakte, dan voel je je ook weer lekkerder. Nu ik weer echt op het veld sta, ben ik ook echt wel weer vrolijker. Dat helpt wel echt mee in je humeur”, legt ze uit.

Kirsten van de Westeringh
Kirsten van de Westeringh Foto: © Orange Pictures

“Mentaal word je ook sterker”

Ondanks de heftige blessure heeft het Van de Westeringh ook wel iets moois gebracht, zo vertelt ze. “Het was echt een zwart gat, je gunt dit niemand. Het doet heel veel pijn, de blessure heeft me echt heel verdrietig gemaakt. Maar ik denk dat als ik er over drie of vier jaar op terugkijk, dat dit jaar me ook wel tot andere inzichten en iets moois heeft gebracht. Natuurlijk heb je in je carrière momenten meegemaakt waarbij je klappen moest verwerken. Als je bijvoorbeeld een keer gepasseerd bent of eruit gehaald wordt. Maar dit is echt wel de grootste klap in mijn carrière tot nu toe.”

Na het einde van het seizoen heeft ze doorgetraind. “Je leeft dan nog in een soort van waas, dus die eerste maanden vlogen voorbij. Toen, in de vierde maand, begon de competitie… Toen kreeg ik het wel echt moeilijk. Dan zie je je team spelen, dan moet je opeens op de tribune zitten waar je nooit hebt gezeten en moet je gaan kijken. Dat waren wel echt weken waarin ik het moeilijker kreeg. En dan begon het Nederlands elftal en Jong Oranje weer, dan zie je alle meiden met wie je normaal op het veld staat. Ik ben er ook gaan kijken, dat is wel even slikken. Dat je denkt: jeetje, ik had daar ook gewoon moeten staan. Die momenten zijn wel echt even slikken. Dat maakt je mentaal ook wel echt sterker”, geeft ze aan.

Bewuste keuze

Om te gaan kijken bij ADO en Oranje was een bewuste keuze van Van de Westeringh: “Ik ben altijd onderdeel van het team geweest. Ik vind het ook gewoon fijn om te zien hoe het met het team gaat en ook om alle trainers te spreken en te zien. Als ik dan naar huis rij, is het wel even slikken. Maar het geeft me ook wel weer een fijn gevoel om iedereen te zien. Soms is het lastig.”

“Ik ga naar alle thuiswedstrijden van ADO Den Haag en ook naar de uitwedstrijden als het mogelijk is”, gaat ze verder. “Die dagen zijn ook wel zwaar. Iedereen komt naar je toe en vraagt hoe het gaat met je knie. Eigenlijk zit je een verhaal op te houden en dat verhaal moet je twintig keer vertellen. Dat is soms wel lastig. Je wordt er daardoor ook wel weer elke keer mee geconfronteerd. Het is niet dat je even rustig een wedstrijd van je team kan kijken. Het is allemaal uit interesse, heel lief, maar je wordt er wel elke keer mee geconfronteerd. Dat is soms wel lastig, maar het is ook wel fijn dat iedereen met je meeleeft.”

Geen angst

Van de Westeringh kent inmiddels geen angst meer. “Voor mij was natuurlijk alles nieuw na die operatie. Je hebt overal vragen bij. Je mocht gelijk na de operatie een beetje lopen, maar ik durfde niet te lopen. Bij alles vroeg ik ‘mag dit? Kan dit?’ Ik had heel veel angst, maar als ik nu op het veld sta, heb ik geen angst voor mijn knie. Het voelt wel stijfjes en mijn lichaam moet eraan wennen, maar ik ben niet bang. Het zit ook in je hoofd. Ik doe nu nog geen duels, daar moet ik echt nog even op wachten. Maar daar moet je ook weer in groeien. Het heeft zoveel tijd nodig, dat je ook wel de tijd krijgt om weer dat vertrouwen te krijgen.”

Daarbij spelen haar familie, vriend en vrienden ook een belangrijke rol: “In de vierde maand kreeg ik het heel moeilijk, toen was ik heel erg verdrietig. Als je de hele dag in Zeist bent, hou je je heel sterk en ben je heel gemotiveerd. Daarna kom je thuis, dan komt eigenlijk weer die klap. Dan reageer je het soms af op je ouders of op je vriend. Dat was soms wel lastig, maar ze zijn er altijd voor me geweest. Mijn vriend is altijd heel realistisch, die gaat mij dan ook vragen terugstellen en dingen omschrijven, hoe ik er beter naar kan kijken. Dat helpt echt heel erg.”

“Mijn droom is nog steeds debuteren in Oranje”

Door de blessure moet de middenveldster haar dromen uitstellen. “Ik zat wel echt in een hele goede flow, ik voelde me echt heel erg goed. Bij SC Heerenveen heb ik een minder jaar gehad. Toen kwam ik bij ADO en ik merkte echt aan mezelf dat ik met de maand beter werd. Ik voelde me echt weer de oude Kirsten, die elke bal wil hebben, die creatief is, die veel kansen creëert. Ik werd ook weer basisspeelster bij Jong Oranje.”

“Ik had zeker dit seizoen het doel om bij het ‘grote’ Oranje aan te sluiten. Maar ik heb altijd gezegd: het wordt nu uitgesteld, maar mijn dromen zijn zeker niet voorbij. Mijn droom is nog steeds om mijn debuut te maken in Oranje en ga ik daar echt alles aan doen, ook na mijn blessure. Je ziet ook dat het in het vrouwenvoetbal heel snel kan gaan. Als je een aantal maanden laat zien dat je goed presteert bij de club… Dat geeft mij ook wel weer het gevoel van ‘zie je wel, het is niet voorbij.’ Ik moet het nu echt de tijd geven, niets zo snel mogelijk. Ik heb dat doel, dat ik mijn debuut wil maken voor Oranje en dat ik daar onderdeel van wil worden. Dat wordt nu uitgesteld, maar het is nog steeds mijn droom en mijn doel”, aldus Van de Westeringh.

Dankbaar

Ondanks de zware blessure hield ADO Den Haag het vertrouwen in de jeugdinternational. In juni van dit jaar tekende ze voor een jaar bij. “Dat was heel fijn. Voor alle onderhandelingen heb ik mijn kruisband gescheurd. Daarom is het heel fijn dat ADO het vertrouwen heeft gegeven, zodat ik bij ze kan revalideren en nog onderdeel kan zijn van ADO. Dat vind ik echt heel mooi.”

“Vorig seizoen heb ik het zo erg naar mijn zin gehad, ik ben echt weer een beetje de oude Kirsten geworden. Ik ben echt iemand die van het spelletje houdt en dat heb ik door ADO wel weer gekregen. Sjaak heeft me echt het vertrouwen gegeven en mij een vrije rol gegeven op tien. Ik ben door ADO een completere speelster geworden”, zegt Van de Westeringh, die geen datum op haar rentree wil plakken.

"Dan wil ik er ook gelijk staan"
Kirsten van de Westeringh

“Ik zie wel wanneer het komt. Ik leef van dag tot dag. Ik voel me nu fysiek al sterker, maar ik moet natuurlijk mijn knie en mijn conditie weer helemaal opbouwen. Ik plak er geen datum op. Het zou heel mooi zijn, maar ik heb geen datum in mijn hoofd. Als alles goed zit en ik krijg groen licht en ik voel me zelf goed, dan ga ik het doen”, is ze resoluut. “Dan wil ik er ook gelijk staan. Dan wil ik niet meer bang zijn. Dat moet je ook niet willen.”

Door de blessure heeft Van de Westeringh in ieder geval beter leren luisteren naar haar lichaam: “Ik was een speelster die altijd speelde. Ik wilde geen minuut missen. Na deze blessure kijk ik heel anders tegen dingen aan. Ik heb mezelf voorgenomen dat ik dan maar een wedstrijd mis als ik een pijntje heb. Fit is fit, als je niet fit bent, kun je ook geen 100% geven. Als ik nu een keer pijn heb of ik ben overbelast, dan maar even rustig aan en volgende week weer knallen. Met pijntjes ga ik echt wel wat voorzichtiger doen. Je leert beter naar je lichaam luisteren.”

Lees meer:
0 reacties
Agenda
vr
22/03
Telstar W
18:45
Fortuna Sittard W
za
23/03
Ajax V
14:00
PEC Zwolle V
za
23/03
AZ W
16:30
FC Twente V
zo
24/03
ADO Den Haag V
12:15
SC Heerenveen V
zo
24/03
PSV V
14:30
Feyenoord V
Bekijk de hele agenda
Stand
# Team GS DS P
1 FC Twente V 17 34 48
2 Ajax V 17 36 42
3 PSV V 17 22 33
4 Fortuna Sittard W 17 12 27
5 ADO Den Haag V 17 10 26
6 PEC Zwolle V 17 -4 22
7 Utrecht W 17 -13 22
Bekijk de hele stand