Sarina Wiegman eerlijk: "Was het moeilijkste jaar uit mijn loopbaan"

"Als speler heb ik wel gedacht 'bekijk het maar'. Toen ik begon, was er niks. Trainers waren enthousiast, maar totaal niet opgeleid. Niet pedagogisch en niet op het gebied van voetbal. Dat was gewoon niet leuk. Totdat ik op mijn 19de naar Amerika ging en allemaal gelijkgestemden trof", blikt Wiegman terug in het Algemeen Dagblad.

Ook als coach ging het soms moeizaam. "Mijn eerste jaar bij ADO als coach was zwaar. Ik moest alles alleen doen. Je kreeg alleen maar te horen: ‘Moet je niet willen.’ Het was al een probleem om een keeperstrainer te krijgen. Dat was het moeilijkste jaar uit mijn loopbaan", is Wiegman eerlijk.

Na dat jaar veranderde de coach een aantal dingen, zo vertelt ze. "Mijn man zei: ‘Nog zo’n jaar en dan kunnen wij er beter mee stoppen.’ Ik was alleen maar bezig met voetbal, was niet te genieten en zat zwaar in een wak. Het nam al mijn energie weg. Onze kinderen waren nog klein. Ik moest veranderen"

Wiegman vervolgt: "Ik had heel goede en betrokken mensen om me heen, maar die waren niet gekwalificeerd en hadden gewoon nog een volledige baan elders. Binnen de club was weinig steun. Maar ik heb vooral naar mezelf gekeken. Ik moest op alle fronten alles zelf doen en wilde alles perfect doen", zegt ze. "Ik stond al een paar jaar voor de klas, dus ik kon echt wel lesgeven. Je moet ook op je gezicht gaan. Ik moest aan mezelf gaan werken om het team beter te managen. Ervaring opdoen en leren spelers beter te verbinden", aldus Wiegman.