Roetgering geeft aan: "Als ik er nu over nadenk, is het belachelijk"

De twee wilden dat het méér was dan alleen een kinderboek. "Als we onze naam eraan verbinden, dan moeten we ook een boodschap hebben", geeft Brama aan in De Contractspeler. "Mauds weg naar de top was heel anders dan de mijne. Ze was de enige speelster in een jongensteam. Tot haar zestiende zat ze niet met haar team in een kleedkamer, maar alleen in een scheidsrechtershokje of bezemkast. Maud miste het sociale groepsproces dat ik wel altijd meemaakte. Daarover wilden we het hebben", zegt de voormalig middenvelder.

Roetgering vond het destijds normaal, zo geeft ze aan. "Maar als ik er nu over nadenk, dan is het natuurlijk belachelijk!" De oud-voetballers richten zich in het boek ook op homo-acceptatie. "Omdat het in het mannenvoetbal mega-verschillend is in vergelijking met het vrouwenvoetbal. Bij vrouwen is homoseksualiteit geen thema. Bij mannen is het ook geen thema, men zegt dat ze er niet zijn. Maar ze zijn er wel, alleen komen ze niet uit de kast. Dat is zó zonde. Laten we proberen die drempel te verlagen", zegt Brama.

Roetgering vult aan: "We hebben veel dingen gebruikt die we zelf hebben beleefd, en dat maakte het makkelijker de thema's in het boek te verwerken. Ik had veel te maken met een gebrek aan inclusie en diversiteit. Ik was heel verlegen en moest mijn plek vinden in een jongensteam. Wout was heel vrij en blij, en zei soms dingen waarvan hij achteraf dacht 'oh shit', zoals bijvoorbeeld met die scène in het boek waarin hij liedjes over homo's meezingt."

De voormalig voetbalster heeft al haar hele leven te maken met homoacceptatie, omdat ze op vrouwen valt. "Dat was niet altijd even makkelijk, dus het was fijn om daarover te schrijven." Brama ziet het verschil tussen de twee: "Voor jou zijn de onderwerpen persoonlijker dan voor mij. Ik heb ontzettend genoten van het voetbal, van de sfeer in de kleedkamer, van alle verschillende culturen en mensen. Maar, één type mens heb ik er nooit gezien: een homo. En dat vind ik heel raar."