Groenen: "Heb even overwogen om in Nederland te gaan voetballen"

"We hebben allemaal geworsteld tijdens de pandemie en ik kon in ieder geval nog naar de club, maar daarbuiten zat ik voor mijn gevoel op een eilandje, had ik weinig contact met mensen", blikt Groenen terug. "In het begin van de coronapandemie wist niemand wat er ging gebeuren."

Ze gaat verder: "Ik dacht: wat als ik echt ziek word en mijn ouders niet naar me toe kunnen? Ik had daar wel stress om. Veel mensen waren samen binnen, ik zat in mijn eentje thuis", vertelt Groenen. In het tweede jaar van de pandemie had ze het moeilijk: "De eerste keer dat ik echt begon te twijfelen of ik nog wel in Engeland wilde blijven, kwam iets later.

"In het eerste jaar van de pandemie dachten we nog: even volhouden. In het tweede jaar werd het uitzichtloos. Stel dat het nog vijf jaar duurt, wil ik hier dan vijf jaar alleen zitten? Die gedachtes begonnen rond te spoken in mijn hoofd", is ze open. Ze dacht zelfs aan een terugkeer in Nederland: "Ik heb even overwogen om in Nederland te gaan voetballen, bij mijn familie in de buurt en op safe te spelen."

"Met mijn vader heb ik het er geregeld over gehad, maar die zei: 'Doe niet zo moeilijk, jij mág nog voetballen'. Hij vond het maar gezeur. En dat was het achteraf ook wel, hoor, maar dat uitzichtloze vond ik vreselijk. Ik dacht: hoelang duurt het nog voordat dit me gaat breken? Toen de lockdown voorbij was en de horeca en winkels weer opengingen, had ik nergens last meer van", aldus Groenen.